Μυρίζω το χαρτί και νιώθω ν’ αγγίζονται τα δάχτυλα μας

Μυρίζω τη μέρα και γυρίζω με τρένο όλη τη γη για να σε βρω

Μυρίζω το χέρι και κάνω ισορροπία μαζί του πάνω στα δαχτυλίδια του Κρόνου

Ο καπνός σου μύριζε σαν την απουσία σου και τα χείλη μου ψάχνουν τη γεύση του

Μυρίζω τη ζωγραφιά και κάθε πινελιά στάζει σαν δάκρυ στο ποτάμι που μας χώριζε

Μυρίζω το χαμόγελο του αγοριού και χάνομαι σ’ ανατολές από το δικό σου μπαλκόνι

Μυρίζω βανίλια κι αποκοιμιέμαι σε καινούργιο δικό μου σύννεφο χωρίς τη δική σου ανάμνηση

Μυρίζω τον καφέ κι ονειρεύομαι εμένα με όσα μου χάρισες

Μυρίζω τ’ άρωμά μου και νιώθω ευλογημένη που άξιζα να ερωτευτώ…