Πώς μπορώ να βοηθήσω;
Το περιφερόμενο μπουλούκι
διαλέγει πάντα μόνο του το κοινό
στις μαύρες πόλεις.
Ο ασπρογένης πορτιέρης
φουμάρει ασταμάτητα
καθώς περνάνε μπροστά του
οι πληρωμένοι θεατές.
Βραδινή υγρασία
καπνισμένα χνώτα
Άηχες μουρμούρες.
Για ποιόν χτυπά η καμπάνα;
Η παράσταση ξεκινά.
Τα χλωμά αδιάφορα πρόσωπα
κοιτάνε το κόκκινο πανί
σαν μαινόμενοι ταύροι.
Ο ματαντόρ τραβάει το πανί
μα το θέαμα γι’ αυτούς
κωμικό κι ας πονάει.
Αφυδατωμένη η πρωταγωνίστρια
στο στόμα κόλλησε η πρώτη
και η τελευταία ατάκα.
Το πουλημένο κοινό αυτάρεσκα γελά
και χειροκροτά ικανοποιημένο.
Ο γδούπος τόσο ηχηρός
μα δεν ακούστηκε τίποτα
μεσ’ στις κραυγές των εκστασιασμένων.
Άνοιξε τα μάτια της
και τα παραμορφωμένα τους προσωπεία
έβγαζαν γλώσσες-φωτιές που την τύλιγαν.
Σαν κλικ από μηχανή του μέλλοντος
όλα πάγωσαν.
Πρωινή λιακάδα
μοσχοβολιστή ανάσα
γλυκιά μελωδία.
Ξύπνησε απ’ όνειρο νομίζει,
ή κοιμάται ξύπνια ονειρευόμενη
τις πόλεις που είναι μαύρες;
Εγγραφείτε στο Newsletter μας και ενημερωθείτε πρώτοι για τις δράσεις μας.
Ανάπτυξη και φιλοξενία Ιστοσελίδας ITBIZ